De komende weken, neem ik me voor, om iets vertellen over de achtergronden van mijn boeken. Hoe ze zijn ontstaan zonder enige grafische of kunstzinnige opleiding. De oorzaak van mijn projectmatig werken en over mijn huidige project; hoe het is om mezelf nu eens écht serieus te nemen (als illustrator – en boekenmaker).
Mijn Kookschrift
In 2014 publiceerde ik mijn eerste boek ‘Mijn kookschrift’. Ik was totaal ‘groen’ in de grafische wereld. Ik was immers opgeleid om een manager te worden in een of ander internationaal hotel. Naast mijn creatieve brein, wat ik wel in bezit had, was mijn rugzak nog weinig gevuld met grafische kennis. Ik had mezelf in een klein jaar, eigenhandig Photoshop aangeleerd. Door me te verdiepen in veel Photoshop-tijdschriften, veel illustraties van andere illustratoren te bestuderen en oneindig veel YouTube tutorials te kijken, ontstond er eigenlijk heel rap een stijl. Welke ik tot op de dag van vandaag nog ontwikkel.
Deze ontwikkeling is in geen ander boek beter te zien dan dat in mijn eerste boek ‘Mijn Kookschrift’. Twee jaar nadat ik mezelf de titel illustrator had gegeven, en het programma Photoshop dus nog eigenlijk nauwelijks kende, werd het eerste boek Mijn Kookschrift al uitgegeven. Het idee van het boek vind ik nog steeds tof, alleen de uitvoering qua vormgeving is nog echt van een beginnend enthousiasteling. Hij staat dus weer op de bucketlijst om ooit opnieuw uit te geven.
Hoewel ik er tijdens het maken van ‘Mijn Kookschrift’ er (gelukkig) weinig last van had, begon na de publicatie mijn onzekerheid een grote rol te spelen. Dit zware ongemak is tot op de vandaag een gevecht, en hoop ik met mijn huidige project Om-mezelf-écht-als-illustrator-te-zien te overwinnen. Achteraf gezien ging mijn hele illustratie carrière dus eigenlijk veel te snel, want ik geloofde eigenlijk niet wat ik zelf deed.
Mijn partner zei (toevallig?) afgelopen week tegen me. Mijn wens voor jou is dat jij leerling mag worden van je eigen leven. Dit-dat-dus!
Hierbij dus de echte reden van het maken van mijn kookschrift: Mijn kookschrift maakte ik eigenlijk voor Nico van Sprang (mijn chef en leermeester die helaas overleden is) als eerbetoon dat hij als chef en leermeester in mij geloofde. Hij zei namelijk: ‘Gertrude, koop een kookschrift en schrijf daar al je recepten in op.’
Vorige week toen ik bezig was voor het kookproject van mijn zus en mij, had ik het Praktijk Werkboek van Eugen Pauli’s nodig, daarin stonden de woorden van Nico. Die ik eigenlijk nu, 16 jaar later met wederom een beetje hulp van mijn partner, pas begrijp:
Vorige week berichtte de uitgever van Mijn kookschrift dat dit boek wellicht snel uit de handel gaat. Heel jammer, maar goed ik snap er plaats gemaakt moet worden voor andere dromers! Het goede nieuws is dat ik zelf nog een aantal exemplaren in huis heb liggen. Dus mocht je een exemplaar willen, bestel deze dan nu in de winkel:
Oh ja, sorry alvast voor al de spelfouten! De een stottert en taal is mijn handicap. Het lijkt erop dat mijn hersenen werken sneller dan mijn typende vingers. Daardoor is de grammatica soms heel slecht. En daarnaast ben ik ook slecht in d’s +t’s en dt’s. ( Nobody’s perfect …)